Project Atlantisch vuur

Meer dan honderd jaar staan ze er soms al. Niet zelden in de meest barre weersomstandigheden. Ooit voerden onze vuurtorens schepen veilig langs onze grillige, Atlantische kustlijn. Vanwege huidige, digitale navigatie-apparatuur zijn ze eigenlijk overbodig geraakt. Veel van deze nostalgische bakens hebben duidelijk betere tijden gekend.

 

Andere worden nog steeds vertroeteld door nieuwe bewoners.

Bouwsels die door de mens eerst met zorg zijn opgericht, om ze veel later aan hun lot over te laten. Afgedankt, overtollig, ingehaald door nieuwe techniek. 

 

De meeste van de honderden vuurtorens die de Europese kust- lijnen tellen, lijden nog niet opvallend onder dat vonnis. Fier handhaven ze zich op het stukje land dat hun is toegemeten op de grens van land en zee. Ze zijn immers geconstrueerd om in het meest afgrijselijke beestenweer rust en zekerheid uit te stralen. 

 

De scheiding van land en zee heeft altijd als een magneet op de mens gewerkt en de vuurtoren is dan ook een favoriete aanleiding voor een bezoekje aan zee.

Velen ontgaat de schoonheid van hoe de toren is gesitueerd in is het landschap en men heeft alleen aandacht voor de zee en het uitzicht.